Nie oczekiwałam po tej książce zbyt wiele, nie jestem również fanką tytułowego bohatera, toteż na spokojnie podeszłam do czytania. Jak się okazało, była to jedna z lepszych książek jakie ostatnio czytałam! 

Początek dość brutalny i dość podobny do Kirke. Zauważyłam, że autorka uwielbia tragicznych bohaterów. Byłam bardzo zaskoczona, że książka została napisana z perspektywy Patroklosa a nie Achillesa, choć on tu odgrywa kluczową rolę. Podziwiam jakiegokolwiek autora, który bierze się za pisanie historii oczami osoby, która jest postacią trochę złą, trochę dobrą, w każdym bądź razie z bardzo skomplikowaną psychiką i indywidualnym patrzeniem na świat, dla mnie to zawsze jest bardzo dużym plusem w książce.

Bardzo się zżyłam z Patroklosem, jego los był mi dużo bliższy niż Achillesa, było mi go jednocześnie szkoda, za to w jaki sposób został potraktowany przez życie, a z drugiej podziwiałam go za chart ducha i miłość, która z niego wypływała. Jest to też jedna z tych postaci, które były wielkie po cichu. 

Jeżeli chodzi natomiast o naszego tytułowego Achillesa, to był dla mnie tylko tłem całej historii. Był dobry, ale jednak objawiał się pychą i chciwością. Jedynie za co go podziwiałam, to za szacunek i miłość jaką okazywał Patroklosowi. 

Na gromkie brawa zasługuje sama autorka, która swoim stylem pisania łamie serce. Choć fabuła rozwija się bardzo powoli, to snująca się powieść zawierała w sobie garść tajemnicy, która nie pozwalała mi się oderwać od książki. Zakończenie natomiast fenomenalne! Smutne i okrutne, ale też wzruszające i piękne. Zupełnie nie spodziewałam się takiego finału, ale myślę, że lepszego nie dałoby się wymyślić. Jest to idealne zwieńczenie historii Achillesa. 

Choć nie jest to lektura po której będziecie zbierać szczękę z podłogi, to jednak jest na tyle ciekawa, że warto zrelaksować się przy tej opowieści. 

★★★★★★★☆☆☆

384 str. / Wydawnictwo Albatros / Powieść historyczna

Polecam również te książki z serii butikowej. 

Recenzja ,,Była sobie rzeka" -> TUTAJ

Dupek i geniusz w jednym? Te dwie przypadłości lubią chodzić ze sobą w parze. 

"Dzięki temu wzmocniło się we mnie poczucie tego, co jest naprawdę ważne: nie robienie pieniędzy, lecz tworzenie wielkich rzeczy i wytężanie wszystkich sił, by umieścić je w strumieniu historii i ludzkiej świadomości."

"Zawsze będę związany z Apple. Mam nadzieję, że przez całe życie nić mojego życia i nić Apple będą się przeplatać, jak w gobelinie. Być może nadejdą lata, kiedy mnie tak nie będzie, ale zawsze będę wracał. I tego może będę chciał. Najważniejsze, o czym trzeba pamiętać w odniesieniu do mojej osoby, to, że ciągle się uczę, ciągle jestem na wstępnym przeszkoleniu."

"I choć niektórzy mogą widzieć w nich szaleńców, my dostrzegamy w nich geniusz. Ponieważ to ludzie wystarczająco szaleni, by sądzić, że mogą zmienić świat... są tymi, którzy go zmieniają."

,,London&Shay jest to już Jej 10 powieść i po raz kolejny jestem zaskoczona wyobraźnią Cherry do tworzenia tak pięknych historii miłosnych, aczkolwiek momentami banalnymi, ale to tego przejdę za chwilę. 

Z początku uderzyło mnie rozczarowanie, ponieważ okazało się, że bohaterowie są w wieku licealnym, a niestety bardzo przestał mi się taki motyw podobać. Trochę sceptycznie podchodzę do nastoletnich miłości, ponieważ są one często burzliwe, pod wpływem pierwszych emocji i wrażeń przez co wydają się mało wiarygodne i czasami przesłodzone. 

Mamy dwójkę jakże uroczych bohaterów. Shay; poukładana, mądra i zaradna dziewczyna, uwielbiana w szkole, jej pasją jest pisanie scenariuszy filmowych, nienawidzi Londona Harrisona. London; burzliwy i przystojny chłopak z przeszłością i problemami psychicznymi, nienawidzi Shay. 

Nie polubiłam aż tak bardzo głównych bohaterów, natomiast drugoplanowe postacie są mocno charakterystyczne i dobrze nakreślone psychologicznie. Mamy bohaterów dramatycznych ale też tych, którzy są przeuroczy jak Mima babcia Shay i Rage przyjaciółka Londona. Te dwie kobiety są absolutnie cudowne, chciałabym poznać takie w swoim życiu. 

"- Boję się - wyznałem.

- A czego najbardziej?

- Samotności. Niemożności otworzenia się przed innymi przez chaos, który panuje w mojej głowie."

Pierwsza połowa 1 części była trochę trywialna i obawiałam się, że nic z tego już ciekawszego nie wyniknie, ale wtedy właśnie autorka postanowiła zagrać na moich uczuciach. Ze słodkiej historii miłosnej powieść przeobraziła się w rollercoaster emocji. Brittainy C. Cherry w jednej książce poruszyła mnóstwo ważnych kwestii takich jak; depresja, uzależnienie i toksyczny związek. 

Nie sądziłam, że fabula obierze taki obrót i tak bardzo skłoni do refleksji. Już nie chodziło tylko o historię miłosną, ale o trudne decyzje, zrozumienie i wsparcie. 

Zwieńczenie pierwszej części piękne i niebanalne. Niestety drugi tom już nieco ostudził emocje przerodził się w lekko hollywoodzki, przesłodzony i przedramatyzowany romans. 

Wiele wątków wydawało się być wykreowane na siłę dla naciągnięcia fabuły, uważam, że cała historia mogłaby zostać mocno skrócona i nie straciłaby swojego uroku. Autorka już trochę zaczyta iść w ilość a nie jakość. To samo tyczy się ,,Eleanor&Grey" - książka dobra, ale nie jest to w pełni wykorzystany potencjał Cherry. 

Niemniej jednak wciąż Jej książki do mnie w jakiś sposób trafiają i sprawiają, że z łatwością odcinam się od rzeczywistości. Nie żałuję czasu spędzonego z książkami Brittainy C. Cherry i całym serduszkiem mimo wszystko polecam sięgnąć. 

~*~